Hjartalag Guds

Í gjárkvøldið las eg úr barnabíbliuni, kendi eg á mær, at Jesus rørdi við mítt hjarta á ein serligan hátt. Tað varð reglubrotið, ið snúði seg um myrkrið, sum legðist yvir Jesus á krossinum og alla jørðina, ið setti tankarnar í gongd. Hetta var fyrstu og einastu ferð, at Gud vendi sær burtur frá Syni sínum. Tí øll heimsins synd var løgd á Hann á Golgata. Tað var myrkrið og syndin í mínum lívi, sum Jesus so dyggiliga vann sigur á.

Tá børnini vóru løgst, gav eg mær stundir til at lesa úr bókanna bók. Orð Guds gevur lesaranum innlit í myrkrið, sum kom yvir alt landið, og vardi í tríggjar tímar. Men eg steðgaði við eitt ørindi, har Jesus í síni sálarkvøl rópti við harðari rødd:

"Gud Mín, Gud Mín! Hví ert Tú farin frá Mær?"

Talan er um mítt persónliga neyðarróp, sum Harri og frelsari mín rópti í míni syndaneyð. Her endurgevur Harrin sálm 22, 2 í mítt rúm og stað. Tað er ómøguligt hjá mær, at skilja vavi av líðingum Kristusar hesir síðstu og tungu tímarnar í endanum í syndafría lívi Hansara. Men á hendan hátt uppfyllir Harrin alt Gamla Testamenti, nakað sum bleiv ein undurfullur veruleiki ??? beint áðrenn síðsta andadrátt Hansara. "Tað er fullgjørt??? rópti Hann. Halleluja!

Mín høgt elskaði Jesus fór ígjøgnum hina endaligu ræðsluna í míni fortaptu sál. Mín kæri frelsari upplivdi nakað so ræðuligt, sum at verða uppgivin av Gudi, vegna míni misbrot. Hann var fullkomiliga einsamallur í hesi ræðsluslignu støðuni. Jesus, sum kendi ikki synd, gjørdi Gud til synd fyri meg. Tað var Jesus, sum veruliga upplivdi marruna í míni sál, at verða pínd og plágað í Helviti.

Triðja Mósubók 16, 21 ??? 22 lýsir eina sterka mynd av Kristusi, tá hann í Síni reinu sál kendi mítt persónliga vónloysi, um at blíva frelstur burturúr míni deyðiligu synd. Skrivað stendur soleiðis um syndabukkin:

???Áron skal leggja báðar hendur á høvd hins livandi buks (t.e. geitarbukkur) og játta yvir honum allar misgerðir Ísraelsmanna og øll lógbrot teirra - allar syndir teirra; hann skal leggja tað á høvd buksins og síðani lata mann - sum stendur til reiðar til hetta - sleppa honum út í oyðimørkina. Bukkurin skal tá bera allar misgerðir teirra út í oyðið land; bukkurin skal verða sleptur út í oyðimørkina.???

Langt, langt burtur frá menniskjum og sínum egnu, varð syndabukkurin uppgivin at verða týndur í einsemi, uttan vón. Ikki somikið sum ein dropa av vatni ella eitt grasstrá varð givið honum. Fyrilagstur og skildur var hann frá øllum. Doyggjandi og gremjandi við síni gráturødd í øtiligari tøgn, uttan aftursvar.

Soleiðis var tað eisini við líðing og pínslu Kristusar fyri mína syndigu sál. ??ll trongdin í hesi gudleysu verð floymdi yvir sál Jesusar í Getsemane, tá Jesus av álvara byrjaði ferð sína ímóti signaða Golgata. Sjálvt hæddarpunktið í líðing Jesusar á Golgata - hendi uttan iva í tí løtu, tá heimsins synd hoknaði yvir Hann á krossinum. Jesus doyði fyri meg og tók ta revsing, sum eg hevði uppibornað.

Á hendan hátt vísti Gud kærleika Sín til mín við, at Kristus doyði fyri meg, meðan eg enn var syndari. Takk og lov!

Kærar heilsur

Ragnar Ludvig