Jóanis Albert Nielsen
Landsverk skal hava nýggjan stjóra, og tað er eitt gylt høvi at fáa stovnin aftur á beint og gera tað, hann dugir best – nevniliga taka sær av viðlíkahaldi av landsveganetinum, tað er almennum vegum, tunlum og brúm, og í minni máti vega- og tunnilsgerð.
Tað heldur Arnfinn Bech, formaður í Maskinmeistarafelagnum, sum møðist av áhaldandi at síggja Landsverk, har nógvir limir í felagnum arbeiða, í óhepnum leiklutum.
- Landsverk er nógv frammi í miðlunum, og oftast er tað sum tann svíkjandi og inkompetenti eftirlitsmyndugleikin í stórum almennum byggigølum. Men vit hoyra onki um tað megnar arbeiðið, sum fólkið á stovninum ger, tá tey sleppa at gera tað, tey eru sett í heimin at gera, nevniliga at tryggja okkum eitt gott og trygt landsvegakervi. Tí tað er har, stovnurin hevur sínar kjarnuførleikar.
- Glasir og H-bygningurin á Landssjúkrahúsinum eru risastórar almennar byggiverkætlanir við Landsverki sum byggiharra, og báðar verkætlanirnar eru endaðar sum regulerar byggigølur. Pílarnir peika sjálvsagt á byggiharran, sum í hesum førinum er ein almennur stovnur, men tað merkir í praksis, at ongin nakrantíð verður ábyrgdaður. Tað peikar bara í allar ættir, sigur hann.
Stórar almennar byggiverkætlanir eiga í staðin at ankrast í partafeløgum, stovnað til endamálið, heldur formaðurin í Maskinmeistarafelagnum.
- Tað skal ongantíð vera ivi um, hvør hevur ábyrgdina, og hvør skal taka avleiðingarnar, um sovorðnar stórar verkætlanir fara av sporinum. At partafelagsloysnin riggar, eru okkara undirsjóvartunlar góð dømi um – og teimum hevði Landsverk helst hevði havt munandi betri førleikar at tikið ábyrgd av enn einum skúladepli ella hospitalsbygnini, skuldi tað verið, sigur Arnfinn Bech.
Vinarliga broyt tínar kennifíla - og privatlívsstillingar fyri at síggja hetta innihald