Søtur er sjálvboðin biti

 tórbjørn jacobsen

Klaksvíkin lá ikki sveipað í ravmagni hettakvøldið, men stjørnurnar glampaðu sum eldkúlur úti í hinum ókenda alheimi.Veðrið var av tí fagrasta, tá útróðrarbátarnir fóru stimandi norður ígjøgnumHaraldssund. Teir fóru ikki á havmiðini norðanfyri. Leysir av landi løgdu teirstilt, andaktsstemningur rakst ímillum bátarnar við úrkøktu motorunum, í kvøldvóru havsins treystu synir áskoðarar til eina av teimum heilt stóru hendingunumí søgu okkara. Tá hálvur annar tími vantar í miðnáttina, fer havið at liva,guvan stendur úr skorsteinum, bretsku togararnir hála fyri seinastu ferð áinnaru leiðunum, lemmarnir bresta í gálgarnar, keturnar glinta hvøllari ennannars, og sum nevslignar æður seta teir sorgarbundnir kós norður á nýggja12-fjórðinga markið. Á miðnátt liggur hesin fremmandi skipafloti sum ein gløðandiljósrond eftir markinum. Blaktrandi lanternur standa sum eitt stik fram viðmarkinum, ið ikki ber til at leypa á. Landsins myndugleikar hava tikið særsuverenitet á útróðrarleiðum. Tann eini útróðrarmaðurin higani hevur einaferðsagt einum ungum studenti, ið royndi at akademisera tað sum fyrifórst, at taðvar ein stórbær sjón at síggja, ítøkiliga, hvussu vit sjálvir so brádliga áttuhetta havið ??? hendan ómissandi matkovan ??? einsamallir. Hetta vóru nú okkarahavleiðir burturav. Hetta hendi fyri hálvthundrað árum síðani ??? á Grækarismessu1964. Seinri fluttu vit okkum longur út á. 200-fjórðinga fiskimarkið varðveruleiki í 1977, og spískamarið, búskaparliga grundarlagið, hjá føroyingum vartryggjað, soleingi vit eiga megina at verja og røkja kovan í hesum veldugabassininum, sum nú hevur eina vídd omanfyri 3 hundrað túsund ferkilometrar.

Grækarismessurnar hava annars hilnast illaher norðuri, men við hesari kom ein vinnulig bygnaðarbroyting, sum fekk týdningfyri fólk - bæði á sjógvi og landi. Kring alt landið. Sohvørt sum kapaciteturinvaks á flakavirkjunum, góvust skipini at sigla við ísaðum fiski niður á bretskamarknaðin. Rávøruleverandørurin var industrialiseraður, virðisøking rópa teirtað nú. Vit, sum búgva uppat og síggja allar hesar konurnar gera seg tilreiðarhvønn morgun at taka egghvassa knívin í lógvan, fyri at skera í fiskin, summenn fyri tað mesta bera teimum av havmiðum inn á transportbondini, síggjahvussu tilfeingið verður transformerað til søluvøru á altjóða marknaðum. Sumskaldið sigur: ???...men undan hondum teirra, liggja stakkar av saltfiski,frystirúm full av flaki, so tú fær ein bita, tá búkurin er tómur.??? Á fyrstuparkett síggja vit primera grundarlagið undir tjóðini koma undan hondum teirra.Vit hava royndir av alternativinum, tá kolurnar hava verið sløktar, oggjarðvøksturin hevur slokt seg upp eftir skipssíðunum. Á Skálafjørðinum og hernorðuri, tá Kósin onkuntíð hevur ligið sum eitt offrað vinnuligt tempul, viðútstungnum eygum. Ein ræðandi sjón, men tað funnust altíð ráð fyri degnumímorgin kortini. Fyri tað mesta komu ráðini úr egnari uppdrift. Søtur ersjálvboðin biti, sum John Reid tekur til um byrjanina til fótbóltsvøllin, támenn við spaka og hvísl fóru í holt at turka djúpu mýruna upp fyri at fáa lendiðtil tað, sum tey flestu kanska hildu vera fjas og letisbrøgd. Var annars soheppin nú ein dagin, at eg fekk legendariska minnisritið til gávus fráBjartalíð presti, arvagóðs frá abbabeiggjanum.

Viderø sigur um svínoyingar, at teirrahávaksni kemst av, at teir vaksa bæði uppeftir og niðureftir. Serligakallmennini, sum eiga røtur aftur til onkrar dovragubbar í Noregi. UmKlaksvíkina sigur hann, at hon vaks so skjótt í vavi, at hon megnaði ikkisamsvarandi at vaksa niðureftir. Rótin rakk ikki slokkinum í hesi bráðu framtøku.Bráðpannan, sum fólk av alskyns slagi og úr ymsum heraðshornum vildu gerastpartur av, gjørdist eitt søguligt gap, har so mangt bar til, felagssálin ???eindaridentiteturin, samleikin - var ikki stadnað, alt lá opið, og nógvirymiskir vindar blástu inn av Pollinum og Borðoyarvík, tað ráddi um at síggjamøguleikarnar, at stutt var ímillum hugsan og handling, ein nýbyggjari bíðarikki eftir nøkrum, heldur ikki sær sjálvum. Hann fremur sínar egnu fyritreytirafturat teimum natúrugivnu. Í honum býr uppdriftin, sum er runnin á hann avvakstrarlagnum í kringumstøðunum.

Ímillum hesi háu fjøll og møguleikar vakseitt heilt samfelag. Ein tann frægasta vágin í landinum væl vard av hinibulmiklu matrónini norðanfyri ??? Kunoynni. So hóskiliga langt frá sentralmaktinií høvuðsstaðnum og Keypmannahavn, at menningin gekk sínar egnu leiðir. Umframtkolossalu menningina í skipavinnu og ídnaði á landi fór hetta samfelagið atskipa sínar egnu institutiónir. Sjúkrahús, maskinmeistaraskúla, skiparaskúla, fjarritaraskúla,kokkaskúla, tekniskan skúla, húsarhaldsskúla og ikki at gloyma Fólkaháskúlan íFøgrulíð, sum miklu andsmennini av Skarði og úr Miðvági og konur teirra settu ástovn í óbygdum - í føgru líðini vestan fyri røðina oman ímóti Leirvíksfirði.Egin strandferðsla í útoyggjarnar, til eysturbygdirnar í Eysturoy og sogar tilHavnar. Onkuntíð man tað hava kenst fólkinum sum at sita í flogfari, allur hesinmeldurin, tíðartíttleikin og øll hendan skjóta menningin. Komi aftur á orðinihjá Marsonnu á Velbastað, hon fekk mær hesa troyggjuna og hosurnar til vega,hon ynskti ikki at flúgva ímillum lond, tímdi ikki at sita í Keypmannahavn ítveir sólarringar og bíða eftir síni egnu sál. Á sjóvegis leiðini kom honheilskapað á mál, sum hon málbær seg.

Myndin av guerillasoldátinum, sum situr íføroyskari troyggju og undir føroyskari húgvu, í fjøruni í Klaksvík,albrynjaður við eini løddari militerriflu, fór beint út á forsíðurnar á flestuheimsins ávísum. Heilt suðuri í Rio de Janeiro. Tá ein kennir seg at vera langtav landi skotnan frá egnum myndugleikum, ikki kennir fløvan frá miðsavnaðum valdshondum,gerst man sín egni myndugleiki. Tekur sakina í egnar hendur, øll hjólini skulujú mala. Hetta er sum hjá partisaninum, lívið er hart, serliga um hann verðursærdur ella heilsuveikur. Uttan samanberingar annars, so skrivar Ché Guevara íbókini ???Guerillakríggj???, at læknin í partisanherinum eigur altavgerandileiklutin, ikki tí at amboðini eru so framkomin, men tí at hann viðútbúgvingini og moralska/etiska læknalyftinum til eina og hvørja tíð akslarsíni skinn við hin særda, til hann er frískur og ferðugur aftur. Læknin ermeginstabilisatorurin og trygdin hjá øllum. Sosialar rembingar og hesin dropin,sum fleyt yvir á Sjúkrahúsinum, vóru atvoldin til, at Klaksvíkin, helst sumeinasta bygd í okkara hemisferu, kom sær í hernaðarligt kríggj ímóti einumfremmandum nationalstati. Í stríði eru bara stríðsins lógir galdandi, ogeftirspælið kenna vit, tá hitt paradoksala flogvitið, sum talaði í Emmaus ogvar kommandantur á frontinum, havnarmeistarin Fischer Heinesen, varð buktaðurinn handan rimarnar í fangatippinum í høvuðsstaðnum. Tað var annarskrígsreportarin mr. Brown, frá Daily Express, ið kom til Føroyar viðserflogfari fyri at senda frá hermótinum, sum fekk øll tíðindini út til heiminum Læknastríðið, eftir at Sigurð Joensen hevði yvirtalað Fischer at opnafrontin soleiðis, at Christian Didriksen kundi sigla bretska journalistin innum sperruna við báti sínum ??ðini. Sum Sigurð segði við Fischer: ???Illa lúgvateir altíð, journalistarnir, men sleppa teir ikki afturum frontin, so vera taðbara íspunnar mýtur og lygusøgur, sum verða varpaðar heiminum frá krígnum íKlaksvík.???

John William, lokalávísin, gleðir seg til2024, tí tá væntar hann meg norður aftur í Vágstún. Hann spurdi í spølni ímáltráðnum, hvør í Guðs garði orsøkin var til, at eg skuldi flyta fram røðu hertíggjunda hvørt ár. Helt fyri, at tað mundi komast av, at langomma mín var úrKunoy, rópt Kunoyar Jóhanna í Syðrugøtu, og at børn míni eru hálvir kunoyingar.Annars var eg bara fýra ára gamalur, tá eg fyrstu ferð steig fótin á land hernorðuri. Í plússfourbrókum standi eg á eini mynd so smoykin ímillum abba ogommu, sum vóru farin av Gøtu við Coraliu á Norðoyastevnu. Ljóslivandi stendurtað fyri mær, tá vit eftir ein frægari døgverða labba oman frá Andrassi Samsonog skyldkonuni Malenu, dóttir Mortan í Hvannasundi og langabbasystrina úrNólsoy, oman í Djúpumýru, har KÍ leikti ímóti onkrum av hinum stórliðunum ílandinum.

9 ára gamal og nú er stórdystur á nýggjaleikvøllinum í Sarpigerði, vit báðir Pól morbróður, hann var svorinKÍ-viðhaldsmaður, í hvussu er fram til GÍ-framtøkuna, aka yvir til Norðragøtu,har KÍ skal leika ímóti danska liðnum OB úr ??ðinsá, 25. juli 1965. Gamaní tapirKÍ dystin 1-2, men gøtumenn halda seg hava vunnið. Núverandi djáknurin íKristianskirkjuni, Karl Gudmund Henriksen, man vera ein hin fyrsti vongverjin íFøroyum, og eg minnist so væl hetta reydið hann ger niðan eftir í høgru síðu, fettirnakkan afturá, hyggur upp, og við eitt leggur hann ristina undir leðurkúluna,og leggur hana inn fyri, og har brestur bólturin í harða skallan á ??laviThomsen, sum stútar hann í trolmeskarnar oman ímóti víkini. Haldor Holm skal havasagt, at hetta var flottasta málið, hann hevði sæð á ævini. Tað kom monnum vælvið, at tað var ein hálvur gøtumaður, sonur Andreas, sum gav dønum eittskammfíl í lakkið hendan dagin. Í okkara tíð er fótbóltur vorðin so komplexurástøðiliga, at ein skilir næstan ikki hesar klóku analýsurnar, har menn ívørpum royna at greina, hví hetta ymiska nú hendi. Teir siga frá Karl Gudmundi,sum annars var væl umtóktur í Eysturoynni eisini, serliga tí hann hevði ein soharðan skalla og megnaði at gúppa longri enn teir flestu, at fyri hann varspælið ikki so teoretiskt skipað. Í Djúpumýru setti hann bara ferð á úr egnumbrotsteigi, framvið síðulinjuni í høgra borði sprintandi, og tá hann var kominniðan á hálva dansistovuna, ta gomlu, har hevði hann eitt ýti, tá smekkaði hannbóltin innfyri, og so var bara eftir at vóna, at Steinbjørn, ella John Sigurð ???lítli John, sum Niels Juel rópti hann - ella Páll Sigmund vóru í feltinum til taendaligu avrættingina av mótstøðuliðnum.

Kappróðurin hevur riðið á einum aldukambi hernorðuri í mong ár, men soleiðis hevur ikki altíð verið. Í nógv ár treivstKlaksvíkingurin sum aftasta farið í konvoyuni, um hann yvirhøvur tók lut íróðrinum. Tað gav at bíta eina ??lavsvøku, tá KÍ leikti ímóti B36 ólavsvøkudag.Kappróðurin hevði verið dagin fyri, ólavsvøkuaftan. Tá varð róð inn á Vestaruvág. Ídni B36 viðhaldsmaðurin Mouritz Snús stendur ímillum norðingarnar, ogfegnast av heilum hjarta, tá B36 leggur seg á odda. Seinri fáa teir eitt málafturat. 2-0 og hálvleikur. KÍ skorar beinanvegin í øðrum hálvleiki, teir javnasíðani til 2-2, og tá Steinbjørn, við einum fiksum trekki, leggur KÍ á odda3-2, kemur øði í grindina. Teir arbeiða uppá hann, norðingarnir, og hann gerstbara mælskari og illari sum frálíður, og bráðliga rýmir hann ilskur frá teimum,teir rópa aftaná hann, hvagar hann fer. Tá svaraði hann prompte: ???Nei, hesumcirkussinum vil eg ikki vera partur av meira, nú fari eg at ragga mær oman íVágsbotn fyri at vita, um Klaksvíkingurin umsíðir er komin á mál !???

Bøkur upp í leypar eru skrivaðar um KÍ.John Reid Bjartalíð og Árni Dahl hava dokumenterað og reist felagnum einprýðiligan varða. ??r hesum ber onkursvegna til at resonera, at tríggjar bylgjurhava verið avgerandi fyri bóltleikin her norðuri. Tá Sniolvur Jacobsen, áDalinum, kom eitt rend heimaftur av flatlondum, gjørdist formaður í KÍ eittskifti, og lærdi klaksvíkingar at spæla heldur enn at sparka bólt. Onnurbylgjan er, tá Sofus Mikkelsen, í Heimistovu, eftir at hava fingið særútbúgving í ravmagnsfrøði og leikt við B93 á flatlondum, kemur heimaftur, oglyftur leikin upp á eitt uppaftur hægri stig. Triðja bylgjan kemur viðZachariasi á Reyðhúsi og Mouritzi hjá Oyra-Kristoffuri hjá Gøtu-Jákupi. Hartilskal sjálvandi leggjast øll søgan um 66-liðið, sum teir siga var serliga ávirkaðav skotanum Mc. Caig, ið kom til Klaksvíkar við einum skotskum togara, og varvenjari her í nakrar vikur. Serliga Steinbjørn og Magnus Kjælnes fingu partarav sínari kálvføðing frá hesum skotska fýrinum. Sum John Reid skrivar til ÍSF: ???ÁSkotlandsferðini fingu vit rættuliga ???smakk??? uppá at hava ein virkuliganvenjara og leiðara í fótbólti og í øllum sum fótbólti hoyrir til ??? vit koma atleingjast eftir Mc. Caig.???

Annars skal tað ikki undirmetast, tað sumleikarin sjálvur leggur afturat sínum evnum í heimliga umhvørvinum. Nevndi fyri10 árum síðani, at kanska er Jóannes á Uppsølum ein tann bestifótbóltsleikarin, sum hevur verið í Klaksvík nakrantíð. Kynstrið, teknikkin ogserligu vippingarnar við fótablaðnum lærdi hann seg á óvitaárum við einum noðaav skipstroyggjutógvi, sum hann við mesta inniligleika og kærleika til spæliðsyfti upp og niður um bitarnar í roykstovuni hjá Hentsu, av vinstra yvir áhøgra fótablað og øvut. Bara soleiðis fært tú bóltsnillingar av heilt serligumkalibri, spyr bara brasilianar ella Johann Cruyff, sum sigur, at ætlar tú atgerast ein raffineraður teknikkari, so er hetta einasti hátturin, Cruyff roynditað sjálvur í skýmaskotunum og í onkrari ghetto í Amsterdam sum smádrongur,helst besti fótbóltsleikarin í heimi nakrantíð.

Á sumri 1968 hitti eg klaksvíkingarnaraftur. Gulu skótarnir á eystara armi á Skálafjørðinum, í liði Grími Kambans,gjørdu ferðalag saman við skótaliði Nólsoyar Páls. Í eina viku baldust vit íSandoynni. Hetta var um tað mundið, at kendasti ella mest umrøddi samanstoyturí søgu okkara hendi uttan fyri Molan í Havn. Ritan og Ternan brustu saman,Kjartan Hoydal yrkti Ritukvæði, sum Harkaliðið forævigaði, og tí átók Fríðrikurá Másanum sær av tí at seta okkum um Skopunarfjørð. Finn hjá Dykkaranum ogHanus hjá Karsteni í Svínoy vóru oddvitar. Manne hjá Símuni hjá Turið og JónTóri, tað er bara ein Jón Tóri, Sigurðsson, stóðu fyri hinum gastronomiskasegmentinum. Kókaðu upp í rúgvur av knettum í lítla køksklivanum í skúlanum.Knettið er annars, sambært Jóan Paula, fólkalívsfrøðingi, einasti lutur, sumføroyingar hava latið til heimscivilisatiónina. Fyrstu tríggjar dagarnar varhimmalsins ódnarveður, ódn, orkan, og av berari og blektaðari neyð fingu vitinnivist í gamla skúlanum heima á Sandi, meðan tjøld og amboð flugu umhúsatekjurnar. Tað sá onki út, men hann makaði vindin aftur, og samanumtikiðgjørdist hetta ein ógloymandi túrur. Burturúr hesum komu nøkur bond, ið havahildið heilt fram í okkara tíð. Hitti fleiri teirra aftur á útbúgvingarrásini ???í Hoydølum. Jóannes, Høgni, Søren, Oliver, Ásmundur og fleiri. Tak meg ikki ítí, men eg meini at býarmyndin, hin karismatiski Eliesar hjá Joe, var við íferðini, í hvussu er var hann ein sjálvsagdur partur av hesi gulu armé´ini úrKlaksvík. Á Sjómansskúlanum var lokalpatriotiski konsistensurin uppafturmagnfylri. Av átta næmingum vóru fýra teirra Hanus hjá Nornas, Per hjá Jóhann íTjørnuvík, Jákup Dion hjá Ova á Hædd og ikki at gloyma skyldmannin Dánjal hjáKemma. Katrina og omma vóru systkinabørn.

Tær eru ikki so fáar, ferðirnar man erfarin inn og út av vánni og pollinum. Við skipi. Var nakrar túrar viðSjúrðarbergi í sjeytiárunum og seinri við byrðingum eftir fiskalastum á Kósiniog hinumegin vánna undir Norðborg og Dávavirkinum. Ein øgiligur aktivitetur,Urbanus og John William, senior, vóru í vælmaktini. Har hitti man mangarfróðligar menn - yngri og eldri. Hevði lagt merki til, at var miðvikudagur, somøtti tann eini lossingarmaðurin ikki eftir døgverða kl. 1, hann kom ikki fyrrenn tímin var farin av tvey. Tað var kendi bassspælarin Niels í Horni, og hinirsøgdu mær, at hann og John William høvdu gjørt ein sersáttmála um hetta, tí taðvar so serliga umráðandi hjá Nielsi, at hann sum tónleikari hoyrdikvøðuljómarnar til sjófólkið, tað ráddi um at tevja musisku tíðarrákini, skulditað hilnast í dansinum í Atlantis Bio vikuskiftiskvøldini.

???Civis Romanussum?????? eg eri rómverji, soleiðis tóku teir til fyri tveimum ártúsundum síðani,og øll hava hoyrt um gitnu orðini hjá Kennedy forseta ???Ich bin ein Berliner.???Beri kenslu á so mangar klaksvíkingar, ið hava ríkað mínar løtur bæði mikið ogvæl, at eg næstan kann siga: ???Eg eri klaksvíkingur !??? Í hini nú farnu politiskuepokuni, fyri mítt viðkomandi, kom eg at kenna fleiri av umboðum tykkaraserliga væl, hóast rákið í tí høpinum kundi ganga sum sinuskurvarnar ístreymtalvuni hjá Fischeri. Serliga hesin dagurin, Sjómannadagurin 2008, tánakrir klaksvíkingar í opnum brævi, við navns nevnilsi, hóttu við báli ogbrandi, um eg kom norður at røða fyri teimum. Danska løgreglan í Føroyum slerdiuppá tráðin, áðrenn eg fór heiman, teir kundu ikki veita mær neyðugu trygdina,um eg valdi at fara norður. Tað er í lagi, varð svarað, eg kenniklaksvíkingarnar, og skuldi tað verið neyðugt, sum eg ikki vænti, tá taki eg ábyrdinaav mær sjálvum. Komin norður á Stengurnar, í útriðini av røðarapallinum, síggieg í krúllin á Kristian Martini í Grótinum, hann stevnir við beinari kós ímótimær, og hóast als ongin ófriður og ótryggleiki var norðuri á Stongunum hendandagin, so gav hann mær onkursvegna somu kensluna sum lívverjar geva ráðharrum íøðrum londum. Ein slíkur skilamaður finst ikki undir hvørjum steini, og taðgekk sum eftir ánni, hóast sjónarmiðini vóru ymisk á fiskivinnupolitiska økinumhjá ráðharranum og fleiri teirra, sum møttir vóru til hetta fína átakið sumSjómannadagurin er.

Á Vaglinum høvduvit manga góða løtuna. Finnbogi, Heini, Eyðgunn, Vilhelm, Rúna, Eyðun, Karsten,Annfinn og Jógvan við Keldu. Politiska natúrtalentið og flogvitið Finnbogi vargóður í ráðum. Á einum veljarafundi norðuri á Nesi sat hann sum blaðunguráhoyrari ímillum tveir skyldmenn haðani norðan. Tá orð ókst av orði á pallinum,tað kundi ganga harðliga fyri seg tá á døgum, teskar annar skyldmaðurin í oyrahansara: ???Nú kennir tú teg lítlan???? og Ísakson svaraði: ???Ja, nú kenni eg meg sattat siga sum eitt 10-oyra ímillum tvey 5 oyru!??? Tit minnast tey stóru morreyðufimmoyruni og tey minnu blonku 10-oyruni. Eitt kvøldið fundur var ítingbólkinum, fóru vit at spjalla um tey bæði árini abbi mín var skipari við???Haffarinum??? hjá Jóan Jakku á Viðareiði, hann og Billu Jógvan kappaðust um,hvør skuldi føra tær størstu lastirnar inn á vánna í 1919 og 20. Finnbogi helt,at Jógvan lá omaná, men tá sigi eg við hann, at hetta samsvarar ikki viðstatistikkin hjá Símuni í ???Havið og Vit???, tá helt hann fyri, at Símun J. Hansenmundi hava gjørt ein roknifeil, og so smírdist hann speiskliga. Hin vitugiVilhelm hjá Bethuel, var ikki sørari, flestu klaksvíkingar minnast valfundin íKÍ-høllini, júst um tað mundið, tá javnaðarmenn lógu í innanhýsisstríði, ítveimum fylkingum, á Tvøroyri. Aðrir flokkar royndu líkasum at miskrediteraJavnaðarflokkin her norðuri við at vísa til orrustuna har suðuri. Nú færVilhelm orðið, og fynduga smashar hann alt upp í látur, tá hann sigur: ???Eg haviímorgun frætt, at javnaðarlegendan Sverri Midjord hevur eitt bein í hvørjumleiri suðuri á Tvøroyri, og so mikið veit eg, at tá kann tað av góðum grundum ikkivera langt ímillum partarnar.??? Gloymi heldur ongantíð, tá Jógvan við Keldu, sumlandsstýrismaður, svaraði mær einum fyrispurningi soleiðis: ???Tórbjørn Jacobsener tann einasti føroyingurin eg kenni, sum er so í ørviti og sjáldsamur, athann hevði kunnað funnið uppá at leypa úr einum flogfari við ongum fallskíggja.???

Nú fekk eg ikkistundir til mentanina, hon spríkir úr hvørjari sprekku her norðuri á øllummótum, og ein sum veruliga hevur spaðað til á hesum økinum, og sum hevur giviðikki-etniskum norðingum eina lýsing av tí vanliga lívinum her norðuri, umvegisstórar originalar sum Mallus og ??la Jákup Express, er maðurin, ið á sinni yrktium hesar menninar, sum elska mold. Líggjas í Bø. Aftur nú aktuellur viðJústa-ættini og øðrum Viðareiðissøgum. Maðurin er tikin úr leikum sumskribentur, og takk fái Líggjas, at hann leggur hetta fram so snøggliga, annarsvar hetta, sum so mangt annað, farið inn í frumtokuni og haðani sást taðongantíð aftur. Hetta er gerandisdagurin, dagurin hjá tí vanliga manninum, eittsøguligt klípi, eitt søguligt sjónarhorn, sum fær okkum at skilja samfelagiðundan okkum mikið meira enn annars.

Í kirkjum ogsamkomum taka teir bønirnar upp í saman aftur. So frægur er mergurin. Tá AxelTórgarð einaferð prædikaði í Vestmanna og í Kvívík sama dag, tveir tímarímillum, og loyvdi sær at flyta fram ta somu prædikuna í báðum støðum, var hannso óheppin, at ein vestmenningur hevði leitað sær í kirkju í Kvívík eisini. Hesinnevndi hetta við Axel, sum svaraði: ???Ja, tað skal tú bara vita, eg eri ikki einmaður, sum sigur eitt í dag og eitt annað ímorgin.??? Soleiðis fari eg íundantaksføri at endurtaka meg sjálvum í tíggju ára afturhvarvi.

Pápi Einar MárGuðmundsson var hýruvognsførari í Reykjavík, og so lítið helt hann um fyrstuskaldsøguna hjá soninum "Riddarar hringstigans",at hann helt best vera, at Márurin fekk sær licens sum bilstjóri í hýruvogni.Hann var ikki álvuligur við, at ein spískaður blýantur kundi breyðføða einvaksnan mann dastið av lívinum. Debutin við fyrstu romanini styrkti hann ikki ítrúnni. Einar var annars beitingar- og útróðrarmaður í Klaksvík í sjeytiárunum.Seinri er hann vorðin ein tann gitnasti høvundurin í Norðurlondum og hevurfingið bókmentavirðislønina hjá Norðurlandaráðnum.

Einar Már og Tóroddur Poulsen,yrkjari, bohémur, tofta- & havnarmaður, maðurin sum fekk Mentanarvirðislønlandsins frá Birni Kalsø, í Spaniastovu, eftir at yrkjarin hevði hótt við atroyta bøllingarnar undan honum, hittust á eini café í Keypmannahavn fyri nøkrumárum síðani. Teir spjallaðu um mangt og mikið. Aftur og fram. Síðani fall tosiðinn á spurningin um Norðurlond ikki áttu at fingið sær ein felags høvuðstað,ein savnandi metropol, sum kundi standa upp ímóti og mát við aðrar stórbýir útií heimi. Tóroddur helt Havnina, Nuuk og Reykjavík vera ov smáar í hesum høpi,men kundi ikki rættiliga taka støðu til, um tað skuldi verða Oslo, Stokkhólmur,Helsingfors ella Keypmannahavn. Einar Már lat seg ikki tøla tíansheldur sannføraav hesum føroyska stórbýarkomplexinum, og síðani segði hann tey kendu og legendariskuorðini: ???Tað finst bara ein býur í øllum Norðurlondum, har sum alt er, sum ongaraðrastaðir er. Og tað er í Klaksvík. Fara vit nakrantíð at semjast um einhøvuðsstað fyri Norðurlond, so er mítt besta og einasta boð, at tað verðurKlaksvík!???

Takk fyri at tit lýddu á, takk fyriat eg varð boðin higar og hugnið tykkum nú áfram tað sum eftir er avNorðoyastevnuni. Mátti byrurin verið tykkum blíður í ókomnum døgum.