Andakt: Fedranna trúgv

Paulus takkar Timoteusi fyri felagsskapin, ið er teirra millum. Tá ið hann sigur at hann, eins og forfedrar hansara, tænir Guði í reinari samvitsku, merkir tað, at forfedrar Paulusar hava veri trúgvandi, veruligir ísraelar. Og tey trúgvandi í nýggja sáttmálanum hava jú ikki nakran nýggjan Guð, men tað er ísraels Guð, sum í Kristi hevur opinbera seg fyri okkum. Soleiðis eru vit trúgvandi í nýggja sáttmálanum knýtt saman við teimum trúgvandi í gamla sáttmálanum.

Tá ið Paulus her minnir á forfedrarnar, er tað tí, at hann samstundis hevur Evnike og Lois, mammu og ommu Timoteusar í huga. Eisini tær vóru sannar Ábrahams døtur, og prógva tað við at taka ímóti lívinum í Kristi. At mamma Timoteusar var ein trúgvandi kona, síggja vit í Ápostlasøguni 16. Tá ið Paulus minnir Timoteus á mammu og ommu hansara, er tað júst fyri, at lata hjartað hansara enn longur upp fyri tí áminning, ið hann víðari kemur við. Hvussu hann var ivaleysur í, at tann ótømandi trúgv, sum búði í teimum báðum, eisini búði í Timoteusi.

Paulus brúkar eina málisku, sum vit eiga at býta merkið í og taka til okkum, tá ið tað snýr seg um trúnna hjá mammu og ommu Timoteusar. Hann sigur, at trúgvin búði í teimum; altso var trúgvin ikki ein gestur, sum onkuntíð støkk inn á gólvið, ikki ein óstøðug stokkut kensla, men hon var fødd í hjørtum teirra av Guði.

Avgerandi er tí, at trúgvin setur búgv í hjørtum várum, og at hjarta okkara verður verandi bústaður hennara.

Heilaga fedra sterka trúgv,

okkum í sál tak ævigt búgv.

Sálmabókin nummar 24. F.W Faber